Recenzje
Czytelnik otrzymuje do ręki ważną książkę. Autor zadziwia w niej ukazaniem szczerze, obiektywnie i bez ogródek rzeczywistych problemów, które trapią dziś świat i są przyczyną jego postępującej degradacji. Może to prowadzić w konsekwencji do unicestwienia naszej cywilizacji. Nie są to problemy błahe – dotyczą one kilku grup kluczowych zagadnień:
- degradacji środowiska naturalnego poprzez brak hamulców w eksploatacji zasobów Ziemi,
- braku oporów moralnych w relacjach z innymi ludźmi i poprzez to braku akceptacji dla podstawowej zasady cywilizacji, jaką jest dobro człowieka,
- brutalnej i bezpardonowej walki o dominację w świecie,
- roli ekonomii: czy dobre, zrównoważone gospodarowanie, czy ograbianie innych?
- alternatywnej wizji lepszego systemu świata i rozwoju ludzkości.
Silnym bodźcem intelektualnym i emocjonalnym , który skłonił mnie do skreślenia tych kilku słów jest ukazanie się książki pod tytułem: „Dekada Gierka. Blaski i cienie”. Nie zamierzam pisać tradycyjnej recenzji. Byłoby to zbyt pretensjonalne i niestosowne (recenzowanie tak mądrych ludzi?). Gratuluję Wydawcy, któremu udało się zebrać pod jednym „dachem” (tytułem) reprezentatywne grono znakomitych znawców problematyki gierkowskiej, reprezentujących szeroki wachlarz opinii, analiz i ocen Dekady Edwarda Gierka oraz jej szerokiego kontekstu europejskiego i globalnego.
Autor książki „Kim naprawdę był Kościuszko?”, historyk dr Jan Pytel, trafił swoją publikacją w przysłowiową „dziesiątkę”. Dziś, kiedy wszyscy poszukują swoich rodowodów i aktów założycielskich, przypomnienie Tadeusza Kościuszki i jego dorobku a także legendy, jaka mu towarzyszy, ma ogromne znaczenie dla polskiej lewicy.
Mimo, że lewica dziś działająca nie ma się w przeciwieństwie do wielu innych ugrupowań czego wstydzić, wystarczy przywołać bohaterów Proletariatu, czy twórców Polskiej Partii Socjalistycznej, to przypomnienie Tadeusza Kościuszki ma tutaj ogromne znaczenie.
Osobiste wyznanie.
Nie jestem przypadkowym, okazjonalnym recenzentem ostatniej książki prof. Adama Schaffa. Już pod koniec 1949 roku (czyli 63 lata temu) po przeprowadzce prof. A. Schaffa z Łodzi do Warszawy i rozpoczęciu przez niego pracy w państwowej uczelni Akademia Nauk Politycznych wygrałem konkurs na jego asystenta. Zostałem młodszym asystentem w jego Katedrze Materializmu Dialektycznego i Historycznego tej uczelni. Po roku pracy profesor zabrał mnie jako jedynego z tej Katedry do nowo utworzonej Katedry Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Miałem wtedy 18 lat i byłem studentem I roku ANP, delegowany jako sierota na studia przez wojsko.
Adama Schaffa nie trzeba nikomu przedstawiać. To wybitny intelektualista, filozof, marksista. Jego autobiografia byłaby publikacją niesłychanie interesującą. To świadek dziejów całej epoki istnienia Polski Ludowej, teoretyk marksizmu, który ideowo związał się z nowym systemem w Polsce po II Wojnie Światowej. Dzięki wydawnictwu „Kto jest Kim” dowiadujemy się znacznie więcej. Nie jest to autobiografia, lecz wspomnienia żony Adama Schaffa, Teresy. Dzięki temu publikacja zyskuje na znaczeniu.
Strona 2 z 2
Monografia Andrzeja Ziemskiego „Prawne i etyczne fundamenty demokracji medialnej” jest studium z zakresu ewolucji współczesnych demokracji i wskazuje na postępujący proces przenikania polityki i mediów, co znacząco wpływa na kształtowanie się nowych relacji człowiek – polityka w obliczu wolnego rynku i rewolucji technologicznej opartej o systemy cyfrowe. W pracy zostały poddane eksploracji i usystematyzowane zagadnienia, wartości i normy istotne dla zjawiska opisanej w literaturze kategorii społecznej – demokracja medialna. Poddano też zdefiniowaniu teoretyczne zagadnienia dotyczące fundamentów prawnych i etycznych podstaw demokracji medialnej.